Onbeş...

15...

Ailemden uzun süre ayrı kaldığımda tam da 15 yaşındaydım. İğrenç olarak nitelendirdiğim bir sektörde çalışmak için çok uzaklara gitmiştim.

Yine 15 dakika olarak ele alındığında çeyrek saat dilimi ve her zaman bana yakın gelmiştir...

15 yaşında ilk defa "gerçekten" sevdiğim dediğim bir kadın vardı hayatımda...

15 defa ağlamışımdır belki de...

15 farklı ilde yemek yemişimidir mutlaka...

15. konseyi anlatmak için 15...

Benim 3. konseyimdi 15. Gençlik Konseyi...

Tam 10 gün önce gittim Sakarya'ya... Öncesindeki toplantılar da ayın 8'ine hizmet ediyordu aslında...

Koskocaman bir heves gördüm; bir de baktım ki o hevesin bir parçası oluvermişim anında...

Bir yanımda hüzünlü ruhlar, bir yanımda yabancılaşmışlıklarım...

Bir yanımda heyecan, mutluluk; tam içimde hüzünlerim...

15 günlük bir rüya gördüm...

Bazen rüyamda bağırdım, bazen korkularımla kaldım...

Bu kadar hassas bir dönemde böylesine büyük bir organizasyonun bir parçası olmak; o konseye bir şeyler kattığıma inanmak gözlerimi acı çekmeden kapamama az da olsa olanak sağlıyor....

Nemli ve gürültülü bir bodrum katındaymışım gibi...