Sıcağın etkisine boyun eğmez bizimkiler…
Baktılar ki çok sıcak, hemen dışarılara atarlar kendilerini… Bahçeye, dama, balkona…
Ben de dün akşam bizimkilerle kendimi balkona attım. Gecenin bir yarısı şehir merkezinin dışında, ormanlık alana bakan dumanlı bir yerde…
İçerinin sıcaklığından yedi adım atarak kurtulacağımı tahmin edemiyordum, aradan geçen iki yıldan dolayı. Birden rüzgarlar vücudumun dört bir yanını sardı, beni bu hayattan alıp uykum ile birlikte dünyanın veya evrenin en güzel, en serin, en umutlu yerlerinden birine götürdü.
Gecenin teneffüslerinde uyandım. Şöyle bir etrafıma baktım, sonra yeniden beni götürdükleri umutlu yere doğru yol aldım.
Sabahında gözlerimi açıp, huzurlu bir güne başladığımı hissetmenin keyfini yaşadım…
Dışarılara çıkmak gerekiyor, sıcaktan bunaldığında veya içine bir sıcaklık düştüğünde…
Ve kendinin yedi adım uzağına düştüğünde, çıkmak gerekiyor, dışarı…
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder