aynaya bakmak...

bazı kişileri memnun etmenin zor olduğunu düşünüyorum.

bazı kişiler, ne kadar sevilseler de, bazı zamanlarda sadece kendileri üzerinden düşündükleri...

kızdığımız zamanlarda, ağzımıza gelen her şeyi söylemek; bir süre sonra kendimizden utanmamıza yol açabilir. Dolayısıyla son raddeye bırakmadan işi sakin olmak ve özellikle "acaba haksızlık mı yapıyorum?" diye bir kaç defa sormak gerek... kimseye değil, sadece kendine.

eğlenmek için yaptığımız her şeyi, aynı anda sinirlenmek için de yapabiliriz; böyle yeteneklerimiz olduğuna gerçekten inanıyorum. ama bunu neden tercih ederiz? bunu bir türlü anlayamıyorum.

olur, orada olan orada; burada olan, burada kalır...

at ölür, meydan kalır; yiğit ölür ama şan mı kalır? ondan emin değilim işte.

neyse...