gün: sabah, sabaha karşı ve diğer...

Sabah uyanlarımda veya sabaha karşı uykularımda bende olan hislerimi, günün geri kalan zamanlarında napıyorum bilmiyorum...

Düşünüyorum, ağlıyorum, bağırıyorum... Sonra uyanıyorum, yerimden kalkamıyorum... Yorgunum, hislerim ağır geliyor, dayanamam mi acaba diyorum...

Sonra mecburiyetten, sorumluluk duygusundan kalkıyorum yerimden...

Evimden çıktığım an hislerimi kaybettiğimi düşünüyorum... Kendimi tokaklıyorum, cimcikliyorum; hissetmiyorum.

Maket bıçağı ile bütün vücudumu kesip, sonra sargı beziyle kaynaması için tekrardan sarmış gibi de hissetmiyor değilim...

Bana iyi gelen şeyler de var tabi... Etkilerini yitirmelerini, hiçbir şey yapamayarak izliyorum...

Bu sabah da uyandim, hissetmeye çalıştım... Hissetmek için yazdim... Yazdikca hissettim... Hissettikçe yazdim... Yazdikca tekrarladim... Tekrarladikca hissizlestim...